της Κλεοπάτρας Σβανά. Πριν λίγες μέρες μου ήρθε ένα μήνυμα- πρόσκληση να πάω σε μια παρουσίαση ενός βιβλίου. Το βιβλίο είναι από τις εκδόσεις Γκοβόστη και λέγεται ΄΄το παραμύθι της ζωής μου΄΄. Ο συγγραφέας είναι ο Κώστας Ρηγόπουλος ο ηθοποιός. Μα πώς; Ο Ρηγόπουλος έχει πεθάνει εδώ και τόσα χρόνια!
Στην παρουσίαση δεν κατάφερα να πάω όμως πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο, παρήγγειλα το βιβλίο και μετά από καμιά βδομάδα μου το φέρανε. 2 μέρες ήμουν σπίτι και διάβαζα. Δεν ξεκολλούσα τα μάτια μου από το βιβλίο. Το έβλεπα και στον ύπνο μου. Ήθελα να μάθω. Το βιβλίο προέκυψε από κάποιες ηχογραφήσεις που είχε κάνει στο παρελθόν ο ίδιος ο Ρηγόπουλος εκεί γύρω στο 1985-86. Τις κασέτες τις είχε αφήσει στην κόρη του και τη γυναίκα του. Σύντομα όμως πέθανε και η Κάκια Αναλυτή μη μπορώντας να αντέξει μακρυά από τον Κώστα.
Απ' ό,τι διάβασα στην εισαγωγή του βιβλίου, η Ζωή Ρηγοπούλου δεν ήταν σε θέση να ακούσει τις κασέτες κι άφησε το χρόνο να κυλήσει.... Όταν κατάφερε να τις απομαγνητοφωνήσει, δημιουργήθηκε αυτό το αποτέλεσμα.
Ένα βιβλίο, ένα όμορφο βιβλίο. Στο οποίο μιλά για πολλά.
Η κρίση του Ρηγόπουλου θα έλεγα σε ό,τι αναφέρει μέσα στο βιβλίο και για όσους μιλά είναι αρκετά αμερόληπτη.
Διάβαζα και μάθαινα για τους παλιούς ηθοποιούς και ειδικά για την Κατερίνα. Κανένας άλλος δεν κάνει τέτοιες αναφορές στην Κατερίνα. Ενώ πολλοί είχαν ξεκινήσει από αυτήν. Θα σταθώ σε αυτά τα τρία ονόματα που αναφέρει: την Κατερίνα, τον Γιώργο Παππά για το οποίο μόνο καλά σχόλια έχω ακούσει. Και τον Αιμίλιο Βεάκη για τον οποίο αναφέρει, πόσο μεγάλος ηθοποιός ήταν!
Διάβαζα και μάθαινα για τη ζωή του, αλλά όλα έτσι κι αλλιώς ήταν το ένα συνδεδεμένο με το άλλο. Ήθελα να μάθω όλο και πιο πολλά για τις παραστάσεις, για την εποχή, για τους ρόλους, τα έργα. Την Κάκια...
Στην αρχή ήταν τόσο γλυκό και τρυφερό το βιβλίο μιλώντας για την Κυψέλη που μεγάλωσε ο ίδος με την οικογένειά του. Όμορφες εποχές, όμορφες αναμνήσεις.
Μετά άρχίζει να μιλά για το θέατρο και τις παραστάσεις, τα έργα, τους θιάσους. Το πώς έγινε θιασάρχης, το θέατρο Αναλυτή, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση. Πόσο μα πόσο έχουν παλέψει και κουραστεί αυτοί οι άνρθωποι για να βιοποριστούν από αυτή τη δουλειά. Κάνοντας ατελείωτες περιοδείες σε όλη την Ελλάδα. Και ανέβαζαν και κατέβαζαν έργα, έτσι. Το πόσο γρήγορα έκαναν αντικαταστάσεις. Μαθαίναν λόγια σε μια νύχτα και την άλλη πήγαιναν παράσταση. Πραγματικά αξιοθαύμαστο!
Μέσα από κει μάθαινα και για την Κάκια. Πόσο θα θελα να υπήρχε και συνέχεια στο βιβλίο, να είχε σημειώσεις κι άλλες ή να μας έδινε κάποιες πληροφορίες η Ζωή Ρηγοπούλου.
Γνώρισα την Κάκια Αναλυτή το 1994 ούσα πρωτοετής φοιτήτρια σκηνοθεσίας σε μία σχολή. Η Κάκια έκανε μάθημα στους ηθοποιούς και τρυπώναμε κι εμείς για να δούμε το μάθημα. Έτσι γνώρισα στα πεταχτά και το Ρηγόπουλο. Όταν ερχόταν να την πάρει.
Επίσης τον θυμάμαι στην τελευταία του παράσταση στο ΄΄σε φιλώ στη μούρη΄΄ του Γ. Διαλεγμένου που τα έδινε όλα στη σκηνή.
Μέσω της Κάκιας ήξερα κάποιες ιστορίες που αναφέρονται μέσα στο βιβλίο.
Το βιβλίο σίγουρα θα ενδιαφέρει ηθοποιούς και καλό θα ήταν να το διαβάσουν. Έχουν να μάθουν πολλά.
Οι υπόλοιποι απλώς θα θυμηθούν πράγματα που έχουν ζήσει, ή παραστάσεις που έχουν δει. Όσοι δεν ζήσαμε αυτή την εποχή σίγουρα έχουμε να μάθουμε πολλά. Επαγγελματισμό, αξιοπρέπεια, δουλειά, ήθος, ευγένεια.
Ζωή Ρ. σε παρακαλώ γράψε τη συνέχεια!
Κλεοπάτρα Σβανά.
